He doesn't paint any thing, which has ever been painted before, he doesn't paint anything, which has been sensed or has been desird by anyone else. His paintings are not for pleasing, us or no one. He creates an universe on each canvas, which is unique and only belongs to him.These universes are in a way so intact, that even you can not live with them, you cannot ignore them either. Semi dark universe. In this universe "semi" is an adjective to "dark" not an adjective for denying the extend of the gruesome universe that you are facing.. The universe of Mohsen's paintings is not an inviting world. Those, their time is "time of love" are not welcome in this world. Figures, drawings and colors, which are used by Mohsen have bitterness, glumness, feverishness, seriousness and solitudinarian that force the viewers, even unfamiliar with modern art, at least to hesitate in front of them. after experiencing Mohsen's paintings, you will not be the same person either, because from within each painting an eye stares at your soul, which constantly asking: "Do you see me?" and "This is my semi darkness world" sorroush chitsaz 2014

Mohsen Hoseinmardi's portraits with their expressionist colors watch their viewers from the walls. Each face drowned in spots of sharp colors expecting to be liberated from their narrow and limited frames. These portraits with their frontal faces, fixed looks, closed mouths and in their unstable peace have been freeze. These portraits, each in their small frames, under invasion of colors, looking at their viewers, and the viewers in their smaller and more limited frames searching for their own faces and inner challenges, walk from one portrait to another one.

Brilliant colors, staring eyes, torn body and the disgusting gray slide all, which are comprehensible toward the unavoidable catastrophe. I expound these lairs are crowded with absentees and non-existences, a layout, which express restlessness and struggle in which the abstract's signs have been transferred to a concrete entity or even a personal anxiety. I grasp all these as an attempt to be otherness or compensation for all, which are absent.  These are an attempt to establish Mohsen Hussain Mardi's view, mind and ideas. A circumstance of existence, which even in the portraits, illustrates suffering of an original desperation, dubious about living and being as well as about an unavoidable defeat Shaahin Norouzi 2016

به هنگام دیدن اثر هنری نسبت به اینکه تا چه حد تجربهی تکنیکی نقاش درک میشود، میزان پختگی یا ناپختگی اثر هنری جلب توجه میکند، که البته گاهی ناپختگی اثر هنری هم میتواند مهم باشد. بههرحال میزان تجربهی نقاشی و توجه او به مسائل تجربی کارش امری است که میزان اهمیتی را که او به کارش داده مشخص میکند. این درست است که دیدن اثر هنری نیاز به ادراک و شناخت در عرضهی هنر دارد اما این خود همهچیز نیست بلکه ابعاد دیگری هم هست که غالبا از نظرها دور میماند. آنچه در آثار محسن حسینمردی جلب توجه میکند تجربهی تکنیکی ارزشمندی است که نقاش داراست. او حس قدرتمندی را که نگاه تکتک پرترههایش خلق کرده مدیون جربهی تکنیکی باالیی است که در دوران نقاشیکردن خود به دست آورده. هر نقاش باتجربهای خوب میداند که خلق اثر هنری دارای پروسهای است که مراحل گوناگونی را شامل میشود، از نظام تاریکروشن گرفته تا انتظام و هارمونی رنگها و... اما در این میان انگار گفتوگویی میان نقاش و اثرش شکل میگیرد که گاهی باعث شلوغی و ازدحام فرمها و رنگها میشود در این هنگام نقاش متوجه ازدسترفتن رشتهی بصری اثرش میشود و با ذکاوت خویش درصدد تخریب یا سادهسازی سطوح کارش برمیآید. درنتیجه به فضای جدیدی دست پیدا میکند که زیبایی خاصی را به اثرش بخشیده بنابراین اثرش را به همان شکل باقی میگذارد تا این تجربهی ارزشمند را برای خود و بیننده  حفظ کند. حسینمردی در این مرحله از کار به سراغ سطوحی میرود که روند ساده کردن کار را انجام میدهند و این کار او نهتنها منجر به سادهشدن در جهت مثبت میشود، بلکه فضاهای جدیدی را ایجاد میکند که برای ایجاد آنها ناگریز از همین روش بوده. در آثار حسینمردی روند شکلگیری پرسوناژها را میتوان در الیههای رنگ بهخوبی دید، این چهرهها که نگاهی خیره و مسخشده دارند این حس را به وجود آوردهاند که نهتنها مخاطب تا اعماق روح اثر نفوذ میکند بلکه خود اثر هم با نگاه نافذش بر اعماق وجود مخاطب اثر میگذارد. این حسی است که کمتر مورد تجربهی مخاطبان قرار میگیرد البته در آثاری که تکنیکهای معمول جای خود را به تکنیکهایی غیرعادیتر مانند استفاده از توری به جای کلیشه و... دادهاند روند بهتری را میتوان دید. درواقع روند نقاشیکردن با متد متداول برای نقاش به نظر کافی میرسد و نیازی به بازیهای تکنیکی بیشتر حس نمیشود. اکبر رفیعی 1395